Hoort wie klopt daar kinderen?

Het Heiligavondje in Nederland mag dan voorbij zijn, de Duitse kinderen zijn vol verwachting hetgeen ze in hun schoentje zullen aantreffen op de morgen van 6 december. Want ook in Duitsland kent men een vorm van Sinterklaas maar het wordt toch anders gevierd.

In heel Duitsland kent men Nikolaus, en wel als een beperkt feestje van/voor kinderen. Het is vooral een feest van het krijgen van zoetwaren. Op de avond van 5 december zetten Duitse kinderen hun schoen en hopen op de ochtend van 6 december daarin lekkernij te vinden zoals chocolade, mandarijnen, en lebkuchen. De 6e december is de sterfdag van de bisschop van Myra, de figuur waar onze Nederlandse Sinterklaas en de Duitse Nikolaus van afstamt.

Het is absoluut niet gebruikelijk dat kinderen in Duitsland cadeaus krijgen met Nikolaus zoals wij dat in Nederland wel kennen. Ook kent men in Duitsland officieel geen aankomst van Sinterklaas alhoewel er enkele plaatsen zijn waar Nikolaus met de boot aankomt (zoals in Lüneburg). Ook Zwarte Piet is in Duitsland onbekend. Nikolaus wordt vergezeld door Knecht Ruprecht. Deze draagt wel een zak met geschenken maar dit heeft te maken met het feit dat Nikolaus en Knecht Ruprecht in Duitsland verbonden zijn met het Kerstfeest (en dan krijgen Duitse kinderen wel cadeautjes). En dit maakt het vergelijken van de Nederlandse Sinterklaas en de Duitse Nikolaus erg lastig.

Door de aanwezigheid van Nederlandse militairen kent de Duitse plaats Blomberg sinds 1965 Sinterklaas en Zwarte Piet en hun een heuse Sint Nicolaas Markt.

Museumstoomtreinmaatschappijen in Duitsland grijpen Nikolaus ook aan om zogenaamde Nikolaus Fahrten te maken.

Nikolaus wordt in Duitsland dus niet zo officieel en groots gevierd als in Nederland. Maar snoepgoed speelt in beide landen een belangrijke rol. En daar draait het voor alle kinderen toch om?

Auf Wiedersehen!

Kees

Kerstmarkten van start

In veel Duitse steden en dorpen gaan deze week de kerstmarkten weer van start. Aankomende zondag de 30e november is het 1e Advent en dan begint voor veel Duitsers de voorbereidingen voor de kerstdagen. Op de kerstmarkten, maar ook in de vele kerstkraampjes in bijvoorbeeld ziekenhuizen of bouwmarkten, worden spullen gekocht voor het kerstfeest.

Traditiegetrouw trekken ook vele Nederlanders richting Duitsland voor een bezoek aan een kerstmarkt. Op de website van het Duitse Verkeersbureau in Nederland kan men met de zoekfunctie informatie opzoeken over kerstmarkten. Er bestaat een speciale website waar men per bundesland zien kan welke kerstmarkten waar organiseerd worden (maar uit een check blijkt dat sommige plaatsen missen).

Al eerder schreef ik over kerstmarkten op deze weblog. Bezoekers dienen vooraf goed te informeren of de kerstmarkt van hun keuze überhaupt open is op bepaalde dagen. Het komt nogal voor dat kerstmarkten het weekend voor de kerst hun deuren al sluiten.

Auf Wiedersehen!
Kees

Winterbanden

Nu dit weekend in bijna heel Duitsland sneeuw gevallen is, lijkt de winter echt begonnen te zijn. Zoals altijd gaan winterweer en verkeer slecht samen. En zoals ieder jaar duikt altijd weer de vraag op of winterbanden in Duitsland verplicht zijn. Het antwoord is nee maar wie in Duitsland de weg op gaat moet zich aanpassen aan de weersomstandigheden. En bij sneeuw zijn winterbanden dan wel een vereiste. Sterker: wie in Duitsland bij een ongeluk betrokken is waarbij sneeuw en/of gladheid een rol speelt én onder de auto zomerbanden heeft gemonteerd kan in de problemen komen. Op een bijdrage op het Duitslandforum wordt uitgelegd hoe dat precies zit. Overigens is het rijden met zomerbanden, tijdens de winter, in een gebied als de Harz reden om een bekeuring te krijgen. Het risico op onverwachte sneeuw is daar zo hoog dat de politie het onverantwoord vindt om daar sowieso zonder winterbanden te rijden.

Dat toch nog een hoop mensen de winterwegen op gaan zonder winterbanden was vandaag op de Duitse televisie te zien. Een hoop ongelukken waarbij bestuurders toegaven nog op zomerbanden te rijden. De Stiftungwarentest (de Duitse consumentenbond) heeft onlangs nog de verschillende winterbanden onderzocht en van cijfers voorzien.

Auf Wiedersehen!
Kees

Berlijn genieten op een andere manier

We zijn de afgelopen jaren al vele malen in Berlijn geweest. Vaste prik was het kopen van een Tageskarte of 3-Tageskarte (CityTourCard) om zo onbeperkt gebruik te kunnen maken van de U-bahn, S-Bahn, bussen en treinen in het stadsgebied. Deze maal hebben we een ander vervoersmiddel gebruikt om de stad te verkennen. De fiets! En dat is een aanrader.

Gewoon bij de fietsenwinkel om de hoek huren we voor 9 Euro per dag tweewielers. Maar het kan ook bij speciale fietsverhuurzaken of de Duitse Spoorwegen (deze fietsen vind je door de hele stad en kun je tegen betaling meteen meenemen. We twijfelen echter wel aan de comfortabelheid als het gaat om echt een stuk fietsen met als doel de stad te verkennen).

Onze eerste fietsmiddag staat in het teken van Berlin Mitte en met name de herinneringen aan het Berlijn van tijdens de tweede wereldoorlog. Vanuit Schöneberg (waar ons appartment zich bevindt) gaat het richting de ambassadewijk van Berlijn en het muziekinstrumentenmuseum. We stoppen kort in het Sony Center en via het Technikmuseum fietsen we naar het Anhalter Bahnhof (waarvan alleen de voorgevel nog overeind staat).

We besluiten op zoek te gaan naar de plaats waar tussen tijdens de tweede wereldoorlog de Neue Reichskanzlei (gebouwd in 1938/1939) en de Hitlerbunker stonden (hoek Voßstraße / Wilhemstraße) (zie ook bijzonder project met grafische beelden). Op weg er naar toe treffen we in de Niederkirchenerstraße (zijstraat van de Wilhemstraße) een interessant openlucht museum (zie deelfoto in dit bericht) dat herinnert aan de dictatuur van Nazi Duitsland (toegang tot dit museum gratis!).

Via de gebouwen van enkele huidige Bundesländer (aan de 'In den MinisterGärten') komen we bij het Holocaust Monument en het Homo Monument (tegenover elkaar). Van daaruit is het maar een klein stukje naar de Deutscher Bundestag (Reichstag), Brandenburger Tor en Pariser Platz (met o.a. het in glorie herstelde luxe Hotel Adlon en de recent geopende Amerikaanse Ambassade).

Bij Bahnhof Friedrichstraße stoppen we voor een koffiebreak bij de Amerikaanse keten Starbucks. We concluderen dat deze in Duitsland zich alleen bevindt in Berlijn en een aantal in het Westen gelegen Duitse steden (hebben de Amerikanen Oost-Duitsland nog niet ontdekt?) en verbazen ons voor de zoveelste maal dat we in Nederland nog niet echt kunnen genieten van deze uit Seatle afkomstige koffieketen. Via de Friedrichstraße en de Gendarmenmarkt gaat het terug naar Schöneberg.

Tijdens de tweede fietsdag staan de Wannsee en Potsdam op het programma. Om wat tijd te besparen reizen we per trein van station Zoologischer Garten naar station Wannsee. Vanaf dit station fietsen we door de wijk met de villa (tegenwoordig museum) die bekend werd tijdens de tweede wereldoorlog door de Wannseeconferentie. Vandaar gaat langs de oevers van de Wannsee, een groot meer, richting Glienickerbrücke (vroegere grenspost tussen Oost- en West-Duitsland en bekend geworden als uitwisselingspunt van spionnen, militairen en diplomaten tussen de DDR en de BRD). Via de brug fietsen we Potsdam binnen en uiteraard brengen we een bezoek aan het Holländisches Viertel (een kleine wijk met een Hollandse uitstraling, gebouwd 1733-1740). Vervolgens maken een rondje om het prachtige Sanssouci waar vele mooie gebouwen te zien zijn. Uiteraard Slot Sanssouci zelf maar ook een echte Nederlandse windmolen en diverse prachtige landhuizen en paleisjes zijn daar te vinden. Via de binnenstand van Potsdam (met nog duidelijk enkele huizen in DDR-staat) gaat het naar het station van Potsdam waar wij de trein terug naar Berlijn nemen.

Auf Wiedersehen!

Kees

(alle foto's copyright Kees Westerkamp, 2008)

Berlijn: Dönerhoofdstad van Duitsland!

De Duitsers staan bekend om hun Bratwurst maar de Döner Kebab is net zo populair! Wie overigens dacht dat de Döner Kebab, zoals deze bij een van de vele Döner-stands te krijgen is, uit Turkije komt heeft het mis. In Berlijn is ie geboren en Mehmet Aygün is de uitvinder.

Aygün werkte als 16-jarige bij zijn oom in de zaak in Berlin Kreuzberg. Daar kwam hij in 1971 op het idee om een 'Döner To Go' of ookwel de 'Döner Sandwich' te serveren die qua smaak ook wat meer paste bij de Duitse consumenten. Zo ontstond een broodje gemaakt van open gesneden Fladdenbrood gevuld met gemarineerd vlees, rode kool, sla en een saus van yoghurt en knoflook. Het voldeed aan de vraag om een Döner Kebab mee te nemen om onderweg op te eten. Het werd zo populair dat de 'Döner To Go' onderdeel is geworden van de Duitse cultuur!

Inmiddels is Mehmet Aygün wat ouder. Hij bezit een keten van enkele Turkse restaurants in Berlijn, 'Hasir' genaamd, waarvan de hoofdzaak nog steeds in Kreuzberg gevestigd is. Voor zowel Duitsers als Turken hét adres voor niet alleen een goede Döner Kebab maar ook andere Turkse specialiteiten.

Döner Kebab is big business in Duitsland. Alleen Berlijn telt al 1600 Dönerstands (in heel Duitsland meer dan 10.000). De omzet van al die zaken is meer dan die van MacDonalds en Burger King in Duitsland samen!

Het land exporteert zelfs vlees naar Nederland en Turkije. En dat wordt scherp in de gaten gehouden. Sinds begin jaren '90 is wettelijk voorgeschreven welke samenstelling het vlees mag hebben dat de consument in zijn/haar Döner Kebab krijgt voorgeschoteld. Dat is wel nodig wat Duitsland kende de laatste jaren enkele roemruchte vleeschandalen, de zogenaamde Gammelfleisch Skandalen.

Ook de prijs van de Döner Kebab is regelmatig onderwerp van gesprek. Wat mag een goede Döner Kebab kosten en wanneer loop je risico op rommel. Feit is dat in Berlijn de concurrentie tussen de stands zo hoog is dat er flink met de prijzen gestunt wordt en je voor een Döner minder betaalt dan in andere steden. Maar experts geven als richtprijs zo'n 2,50 tot 3 Euro aan. Alles wat daaronder zit, is verdacht.

Wie echter geen risico wil lopen gaat naar een van de zes zaken van Aygün. Want hij houdt zijn reputatie graag hoog.

Auf Wiedersehen!

Kees

Stationsarchitectuur

Wie met de ICE naar Berlijn reist, komt in de meeste gevallen aan op Berlin Hauptbahnhof. Deze blikvanger op het gebied van architectuur in Berlijn is sinds mei 2006 geopend en het belangrijkste station van de stad. Het gebouw is in de pers al vele malen geroemd vanwege haar opvallendheid, omvang en ligging in de stad.

Het station is qua gebouw gigantisch. Het heeft een erg open karakter. Dit komt door het vele glas en de doorkijk van het bovenste niveau naar het onderste niveau alsmede het zicht vanuit de treinen die stoppen op het bovenste niveau op de stationshal eronder.

Berlin Hauptbahnhof heeft vier treinsporen (de West-Oostverbinding) en twee S-Bahnsporen op het bovenste niveau alsmede acht treinsporen op het onderste niveau (de Noord-Zuidverbinding). Wie aankomt of vertrekt merkt dat in de dienstregeling. Zo komt de ICE uit Hannover meestal aan op Berlin Hauptbahnhof Hoch maar soms ook op Berlin Hauptbahnhof Tief (vooral opletten als je vertrekt!).

Toch is het qua sporen en perrons geen groot station. Wat dat aangaat hebben Leipzig, München en Frankfurt grotere stations. Maar toch mag het Berlijnse centraal station er zijn. Het lijkt qua Nederlandse begrippen nog het meest op station Duivendrecht maar dan een tikkie groter.

Het station ligt aan een spoorlijn én op een plek met een interessante geschiedenis. Het Berliner Hauptbahnhof mag dan nieuw zijn, tot 1951 lag op ongeveer dezelfde plek (maar niet aan dezelfde spoorlijn) het Lehrter Bahnhof. Een van de vele kopstations die Berlijn telde. Wel op dezelfde locatie aan de lijn lag het Lehrter Stadtbahnhof, één van de vele S-Bahnstations in Berlijn. Dit station is nu geïntegreerd in het nieuwe Berliner Hauptbahnhof.

Over de naam van het hauptbahnhof was vooraf aan de opening het nodige te doen. Sommige mensen vonden dat het nieuwe station geen Berliner Hauptbahnhof moest heten maar Lehrter Bahnhof (vanwege de verwijzing naar het verleden). Maar ook die laatste naam was destijds bij de opening van het Lehrter Bahnhof in 1868 omstreden.

De Berlijnse kopstations werden namelijk vernoemd naar de richting van waaruit de spoorlijn kwam die in het kopstation eindigde. Zo was er het Hamburger Bahnhof (begin-/vertrekpunt van de treinen naar Hamburg), het Anhalter Bahnhof (voor de treinen naar/van de regio Anhalt, tegenwoordig onderdeel van Bundesland Sachsen-Anhalt) maar ook de verbindingen met Wenen, Rome, München en Frankfurt am Main), het Potsdamer Bahnhof voor de richting Potsdam en Magdeburg (Berlijn heeft sinds enkele jaren weer een Potsdamer Bahnhof maar nu ondergronds op de Noord-Zuidverbinding) en het Görlitzer Bahnhof voor de treinen naar Cottbus en Görlitz.

Het Lehrter Bahnhof had logischerwijs Hannoverisch Bahnhof moeten heten maar dit lag destijds (met de bouw van een tweede spoorlijn tussen Berlijn en Hannover, tussen 1868 en 1871) wat gevoelig. Omdat de plaats Lehrte, nabij Hannover, het eerste station op Hannovers grondgebied was, werd het Berlijnse kopstation aan het einde van de lijn vernoemd naar deze plaats.

Enkele initiatieven om het nieuwe Berlijnse centraal station weer Lehrter Bahnhof te noemen mislukte. Alleen de naamborden op het huidige S-Bahnstation herinneren nog aan die tijd want het oude S-bahnhof Lehrter Stadtbahn gaat nu door het leven als Berliner Hauptbahnhof/Lehrter Bahnhof. Zo is een stukje van de interessante spoorgeschiedenis van Berlijn toch nog herkenbaar in een stad die langzaam verandert van een gedeeld politiek brandpunt in een verenigde wereldstad.

Auf Wiedersehen
Kees

(foto 1: Berliner Hauptbahnhof, foto 2: gevel van het voormalige kopstation Anhalter Bahnhof, foto 3: Hamburger Hauptbahnhof (zo'n 500 meter verwijderd van het Berliner Hauptbahnhof. Alle foto's copyright Kees Westerkamp, 2008)

Berliner Luft

Berlijn behoort absoluut tot het lijstje van mijn favoriete steden. In het voorjaar van 1988 was ik er voor het eerst en heb nog de situatie van 'voor de muur' kunnen aanschouwen. Sinds 2004 woon ik deels in Duitsland, in de buurt van Hannover, en is Berlijn met de snelle ICE in anderhalf uur te bereizen. Het gevolg: ik kom een paar maal per jaar in de Duitse hoofdstad.

Wat trekt me in Berlijn? Het is combinatie van een bewogen recente geschiedenis én de aanwezigheid van die geschiedenis in het stadsbeeld. Berlijn ademt geschiedenis en dat hebben maar weinig steden. Met die bewogen geschiedenis doel ik op de tweede wereld oorlog en de koude oorlog met haar 'Muur'. Je hoeft niet ver te zoeken om die geschiedenis te vinden. Zeker als je Berlijn ook een keer bezocht hebt voor de Mauerfall (Val van de Berlijnse Muur) in november 1989. Ik ga vaak op zoek naar stadsbeelden van toen en nu.

Alhoewel het stadsbeeld verandert, gaat het toch langzamer als men zou verwachten. Ik ben toch iedere keer weer verbaasd wat er nog te zien is van die geschiedenis na bijna 20 jaar Mauerfall. Ok, de 'binnenstad' is erg gemoderniseerd maar wie de moeite neemt om iets meer 'naar buiten' te gaan komt interessante zaken tegen. Zoals stukken muur, gebouwen in oude (soms embarmelijke) toestand, bijzondere gevels en overblijfselen van de tweede oorlog. Dus niet blijven hangen op de Kurfürstendamm (dat is echt passé) of de Brandenburger Tor maar ga wat verder ver!

Afgelopen zomervakantie hebben we weer eens weekje Berlijn gedaan. Nu ik weet thuis ben, tijd voor wat terugblikken. De komende dagen dus enkele Berlijnberichten!

Auf Wiedersehen
Kees

Laat de trein toch staan! Pak de fiets!

Een van de leukste uitjes die ik afgelopen jaren in Duitsland heb gedaan is spoorfietsen oftewel Draisinefahren! Op een stuk spoorlijn, dat buiten bedrijf is gesteld, met speciale fietsen een eind rijden. Ik had enkele jaren geleden al eens gehoord dat dit in Zweden en België kan en was aangenaam verrast dat dit ook op enkele plaatsen in Duitsland mogelijk is.

We hebben dit nu tweemaal gedaan. In de plaats Rinteln om precies te zijn. Deze plaats ligt in het Weserbergland, een streek die in de vakanties erg populair is bij Nederlanders. Andere plaatsen hier in de buurt zijn Hameln (bekend van de Rattevanger), Minden en Bückeburg (met Slot Bückeburg, de residentie van de Graaf van Schaumburg-Lippe).

Ver van te voren reserveren is aan te raden want Draisinefahren vanuit Rinteln is erg populair. Wie zich 's morgens meldt bij het station Rinteln Süd (aan de oude spoorlijn door het Extertal, van Rinteln naar Barntrup). Daar zoek je een Draisine uit, goed voor 4 personen, waarbij 2 personen steeds fietsen en de andere 2 uitrusten op het tussen de fietsen gemonteerde bankje.

Er geldt een vaste vertrekperiode waarbij iedereen tot een bepaalde tijd de spoorlijn af fietst. Onderweg kan er gestopt worden voor een pauze. De spoorlijn kent een lichte stijging waardoor het flink fietsen is! Op een bepaalde tijd moet iedereen zijn Draisine omdraaien (ze zijn makkelijk te tillen) om terug te fietsen. Dit tijdstip is belangrijk zodat niemand kan gaan spookrijden op de enkelsporige lijn. Wie de heenreis helemaal wil doet, haalt het tot station Alverdissen. Daar is het eindpunt van de Draisinelijn. Wie minder snelt fietst kan zich ook richten op Bösingfeld waar men met wat geluk oud spoorwegmaterieel kan aanschouwen. Want op bepaalde dagen in het jaar maakt de museummaatschappij Landeseisenbahn Lippe gebruik van de spoorlijn met historische treinen. Er wordt gereden tussen Bösingfeld en Barntrup. Op deze dagen kan met de draisine alleen tot Bösingfeld gefietst worden.

De terugreis naar Rinteln Süd is een feest want de spoorlijn gaat hier 'bergafwaarts'. Alleen het laatste stukje voor het station is het nog even klimmen met een vrije val in het station in als gevolg.

Alhoewel er diverse mogelijkheden voor kaffee/kuchen en/of lunch is langs de spoorlijn raden wij aan toch wat drankjes en eten voor onderweg mee te eten. Bij mooi weer is een picknick echt een aanrader. Wij hebben genoten.
Wie overigens wil Draisinefahren in Nederland kan sinds april 2008 terecht in de grensstreek bij Nijmegen.

Auf Wiedersehen!

Stille Nacht, Heilige Nacht

Ik heb iets meer dan 7 weken in het ziekenhuis geleden de afgelopen 2 maanden en heb vaak aan Kerst moet denken. Vandaag dus maar eens werk gemaakt van het zoeken van een vakantiehuisje in Beieren zodat we daar in december eens van een ouderwetse Beierse kerst kunnen genieten.

Een aantal jaren geleden heb ik ook al eens kerst in Duitsland gevierd maar kwam toen pas op 1e kerstdag aan en dat was een grote fout. Want Kerst wordt in Duitsland toch vooral op 24 december gevierd (om nog maar te zwijgen van de dagen ervoor wanneer de kerstmarkten hoogtij draaien). Eerste en Tweede Kerstdag zijn in Duitsland redelijk rustig in tegenstelling tot in Nederland wanneer we op de 26e december massaal er op uit trekken richting meubelboulevards!

Ik heb vandaag 435 Ferienwohnungen (FeWo) bekeken of er iets aardigs tussen zat. Wat een werk! Gelukkig had de plaatselijke VVV van waar we naar toe willen een aardige zoekmachine waarbij je kon zoeken op FeWo's die nog vrij waren (niet altijd betrouwbaar). Maar wat is dat vreselijk zeg dat er nog altijd FeWo's (en ook pensions en kleine hotels) zijn die geen website hebben. Niks geen foto's om eens te kijken hoe de woning er van binnen uit ziet. Misschien wel bewust want de beste dingen zijn geheim en moet je goed zoeken en het soms treffen voor iets bijzonders. Zo zijn we ook aan onze huidige FeWo voor de zomer en de februarimaand gekomen. Helaas heeft een andere familie het eerste recht op het huren van 'onze' FeWo tijdens de kerstdagen! Scheiße om het maar eens op zijn Duits te zeggen!

Auf Wiedersehen!

Volkswagen Curryworst

Dat Duitsland het land van de bratwurst is, mag voor menig Nederlander geen verrassing zijn. Bratwurst is in Duitsland een serieuze zaak. Er zijn vele varianten zoals Currywurst, Thüringer Bratwurst en Nürnberger Rostbratwurst. Uiteraard verschillen ze onderling. De basis, de bratworst, is rauw of geweld (in zout en gekruid water). De inhoud van de natuurdarm is in de meeste gevallen varkensvlees. De naam bratwurst komt overigens niet van braten (braden) maar van de samenstelling van het vlees. Brät is klein gehakt vlees. De verschillende varianten ontstaan door de samenstelling, lengte, dikte en de smaak. Bovendien kan men voor een echte Thüringer of Nürnberger alleen maar terecht in het gebied waar ze vandaan komen.

Curryworst is één van de bekendste varianten en komt van oorsprong waarschijnlijk uit Berlijn. Het was de imbisseigenaresse (snackbar) Hertha Heuwer die in 1949 een nieuwe saus samenstelde uit curry, Worcestershiresaus en tomatenpuree. Currywurst wordt met patat of brood gegeten. In Berlijn kent men curryworst , met en zonder darm. Als saus wordt ook vaak ketchup gebruikt. Wie er een patatje bij bestelt kan dan beter de patat zonder de ketchup bestellen want de curryworst heeft er genoeg van.

Groot was mijn verbazing dat er ook een VW Currywurst bestaat. Naast auto's worden er bij VW ook curryworsten gemaakt. En ook dat is een serieuze zaak. VW heeft een eigen slagerij, met 12 medewerkers, waar sinds 1974 de eigen curryworst wordt gemaakt. Hij wordt geleverd aan de bedrijfskantines van het autoconcern maar kan soms ook gegeten worden op autoevenementen.

Jaarlijks maken de slagers van VW zo'n twee mijoen van deze curryworsten waarvan 80% gegeten wordt door de VW-arbeiders. De rest wordt verkocht via de supermarkten van Edeka. Voor de VW-medewerkers bestaat er ook een speciale saus die over de VW-curryworst gaat.

Hoeveel bratworst er in totaal door Duitsers jaarlijks wordt gegeten, heb ik nog niet kunnen vinden. Maar als ik zo op zaterdag door de stad loop, hier in Duitsland, dan is wel te merken dat bratwurst er net zo gemakkelijk in gaat als patat, kroketten, nasischijven en frikandellen in Nederland. Diverse Duitsers staan al vroeg in de rij bij de bratworstkraampjes voor een Bratworst (met mosterd), een Curryworst of een Thüringer.

Eet smakkelijk!

Auf Wiedersehen,
Kees

Drie Duitse steden stellen milieuzone in

Sinds vandaag, 1 januari 2008, hebben drie Duitse steden een milieuzone ingesteld. Dit zijn Berlijn, Hannover en Keulen. Per 1 maart volgen meer steden zoals Stuttgart en Mannheim. Daarna volgen nog meer steden. Voor Nederlanders is het goed om te weten dat ook München, Frankfurt am Main, Dortmund en Düsseldorf dit jaar een Umweltzone instellen.

Met deze regeling willen de Duitsers iets gaan doen aan de uitstoot van fijnstoffen en het broeikasprobleem.

In het kort komt het er op neer dat delen van de (binnen)stad alleen toegankelijk zijn wanneer automobilisten een milieuvignet hebben aangeschaft. Die delen zijn de zogenaamde Umweltzonen. Een verkeersbord geeft aan wanneer u zo'n zone binnenrijdt (zie afbeelding).

Welke vignet u moet aanschaffen is afhankelijk van de auto waarin u rijdt. En dit heeft weer te maken met de leeftijd van u auto, het feit of het diesel- of benzineauto is en of er een katalysator onderhangt. Er zijn drie vignetten, namelijk Rood, Geel en Groen. Aan de hand van uw kentekenbewijs wordt bepaald welk vignet uw auto krijgt. De kleur van het vignet bepaalt of u een bepaalde zone in mag. Sommige zones zijn bijvoorbeeld niet toegankelijk voor auto's met een rood vignet.

Als je naar een van de Duitse steden wilt die de regeling heeft ingevoerd dien je een vignet te kopen. Zowel de Nederlandse vakantiegangers en zakenlui (alleen dus als je met je auto of woonmobiel een stad in wilt die een Umweltzone heeft) als de Duitsers zelf!

Zowel in Duitsland als in Nederland heeft deze regeling al veel commotie opgeroepen. Zo is er veel onduidelijkheid bij de Duitse automobilisten hoe deze regeling gecontroleerd gaat worden. Zo heeft de stad Hannover al besloten om tot aan mei niet streng op te treden.

Wie als Nederlander richting Duitsland rijdt, moet nogal wat doen om aan het vignet te komen. Even stoppen bij de grens en het vignet kopen bij een loket is er niet bij. Dat moet je van te voren regelen en dit kan maar bij een paar adressen in Nederland. De ANWB maakt zich de komende tijd druk om deze zaak. Op de Duitse website Umwelt-Plakette is alle informatie te vinden over de regeling. Er is ook een Nederlandstalig document te downloaden met wat info.

Auf wiedersehen.
Kees