Uithoek van Duitsland het omrijden waard

Nu ik er over nadenk, heb ik wat met uithoeken. Ik kom graag in uithoeken tijdens mijn vakantie. Al jaren ga ik op vakantie in het Berchtesgadener Land, die Duitse uithoek in de Zuidoostelijke punt nabij het Oostenrijkse Salzburg. Een ‘ingekesseld’ stukje Duitsland omgeven van bergen en de Oostenrijkse grens. Geen gebied om door heen te reizen, het is voor iedereen een eindpunt. Ook in mijn favoriete vakantieland Schotland mag ik graag de uithoeken opzoeken, de eindpunten waar alleen de freaks komen.

Op mijn verlanglijstje staan nog wat uithoeken. Zoals het eiland Sylt helemaal in de kop van Duitsland. Of de Noordkaap in de bovenste punt van Noorwegen.

Mjin treintrip van deze week, inmiddels Bahn Rally genaamd, brengt me in de stad Passau. De Duitse ‘drie rivierenstad’ aan de Duits-Oostenrijkse grens. Een eindpunt voor als je een treinticket hebt dat alleen geldig is in Duitsland. Je moet terug. Maar we besluiten eerst een dagje rond te kijken in deze stad waar de rivieren de Donau, de Inn en de Ilz samen komen.

Als Noorderling op bezoek in Zuid-Duitse steden, valt me altijd weer een ‘Italiaanse sfeer’ op alhoewel ik in mijn hele leven nog maar 2 weken in Italië was. Maar Zuid-Duitse steden ademen een sfeer uit die was losser is dan in Noord-Duitsland. Komt het door het zangerige klanken van de Bayerische taal? De kleurrijke panden? De vele terrasjes (een woord dat de Duitser overigens niet kent in die hoedanigheid)? Of het feit dat ook Passau, net als München, Regensburg, Freiburg etc, door zijn bourgondische karakter die eenmaal een warmere sfeer uitstraalt dan het wat zuinigere Noord-Duitsland?

Afijn, Passau was een omweg waard. De universiteitsstad, de aanlegplaats voor de Donaucruiseschepen, stad van vele kerken (alleen al op het kleine stukje tussen het hoofdstation en het samenkomstpunt van de drie rivieren tel ik 12 kerken en kapeltjes) en kleine straatjes, onderdoorgangen en steegjes. Gelukkig zijn de voeten droog gebleven want als de rivieren buiten de oevers treden is de binnenstad van Passau een groot zwembad.

Ondanks de verbazing van de douanebeambte is 24 uur genoeg voor een eerste kennismaking met Passau. De Regional Express van de Deutsche Bahn brengt ons naar het volgende doel: München.

Auf Wiedersehen.

Kees